Χριστιανισμός και εκκοσμικευμένη Δύση, θρησκεία και επιστήμη, πίστη και λογική, Δύση και υπόλοιπος κόσμος. Καθώς το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης εξελίσσεται ταχύτατα, με τη συνεχή εξάπλωση του διαδικτύου, τις μεταναστευτικές ροές, κ.ά., η ανθρωπότητα γίνεται ολοένα και πιο πλουραλιστική, άλλοτε ηθελημένα και άλλοτε αναγκαστικά. Διαφορετικοί πολιτισμοί, κουλτούρες και παραδόσεις έρχονται συνεχώς σε στενή επαφή, συχνά συνυπάρχουν περισσότερο ή λιγότερο ομαλά, ενώ ο δυτικός άνθρωπος βρίσκεται συνεχώς μπροστά σε τρόπους ζωής, ιδέες και αξίες που του φαίνονται τουλάχιστον ξένες.
Τι σχέση έχουν αυτά με τη χριστιανική ταυτότητα, ειδικά μάλιστα σε μια εποχή που ο ρόλος της Εκκλησίας αμφισβητείται και ο χριστιανισμός φαίνεται να μην έχει καμία θέση στην κοινωνία, αλλά θεωρείται προσωπική επιλογή που οφείλει να περιορίζεται στην ιδιωτική σφαίρα; Ακριβώς επειδή ανομοιογενείς πλευρές του κόσμου μας συγκλίνουν ολοένα και περισσότερο, θα πρέπει η ανθρωπότητα να φτάσει στην αποδοχή κάποιων κοινών αξιών και κανόνων που θα επιτρέψουν την ομαλή συνύπαρξη αυτών των πλευρών και την οικοδόμηση της ουσιαστικής τους ενότητας. Αυτόν τον ρόλο τον ανέλαβαν εν μέρει οι διεθνείς θεσμοί που δημιουργήθηκαν για να ξεπεραστούν διαφορές και αντιθέσεις και να έρθουν σε μια κοινή συνεννόηση χώρες και πολιτισμοί που δεν έχουν την ίδια κοσμοαντίληψη. Όμως το νόημα που δίνει σε κάποιες αξίες ο Δυτικός κόσμος, δεν ισχύει υποχρεωτικά παντού, παρόλο που η Δύση θεωρούσε για πολύ καιρό ότι οι δικές της αξίες και αρχές έχουν παγκόσμια ισχύ.
Αφενός, λοιπόν, τίθεται το ερώτημα με ποια έννοια μπορούμε να μιλάμε για τη διατήρηση της χριστιανικής ταυτότητας στον σύγχρονο κόσμο και αφετέρου, εάν και σε ποιο βαθμό η Εκκλησία είναι σε θέση να συμβάλει στην οικουμενικοποίηση των αξιών που απορρέουν από την ιουδαιοχριστιανική παράδοση, χωρίς παράλληλα να χάσει τη δική της ταυτότητα. Αυτά τα δύο ερωτήματα απασχολούν τον π. Joseph Joblin, τ.Ι., που διερευνά τη θέση της χριστιανικής ταυτότητας μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη και πλουραλιστική κοινωνία, σε ένα ενδιαφέρον και διαφωτιστικό άρθρο του που φιλοξενούν οι Ανοιχτοί Ορίζοντες.
Δύο μήνες μετά τη λήξη της περιόδου διαβούλευσης γύρω από το θέμα τη συνοδικότητας της Εκκλησίας, έχουμε ήδη σχηματίσει μια εικόνα από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων: οι περισσότεροι ζητούν να αναθεωρήσει η Εκκλησία κάποιες από τις βασικές θέσεις της. Συνοδικότητα όμως δεν είναι αυτό• δεν είναι η επανασύσταση της Διδασκαλίας της Εκκλησίας σύμφωνα με τις επιθυμίες του κάθε πιστού ή τις επιταγές των καιρών. Επάνω στο θέμα αυτό, ο Σεβ. Θεόδωρος Κοντίδης επιχειρεί να διευκρινίσει και να εξηγήσει αυτά από τα οποία συνίσταται η συνοδικότητα : «κοινωνία – συμμετοχή – αποστολή».
Μια μοναχή της κοινότητας των Αδελφών Δούλων του Αγίου Πνεύματος, η αδελφή Ewa Pliszczak, πριν αποχωρήσει για τον τόπο όπου την κάλεσε το τάγμα της, μάς άφησε μια μαρτυρία της εργασίας της κοντά στους πρόσφυγες. Είναι ψυχολόγος, ειδικευμένη στο τραύμα – στις τραυματικές εμπειρίες των προσφύγων – και μέσα από την αφήγησή της μάς δείχνει ποιο είναι το έργο των μοναχών κοντά στους πρόσφυγες, αλλά και πόσο βαθύ είναι το τραύμα που αφήνει ο πόλεμος και η προσφυγιά στην ανθρώπινη καρδιά, δείχνοντας ταυτόχρονα και μια οδό για τη θεραπεία του.
Τέλος, στο τεύχος αυτό θα διαβάσετε τη συζήτηση που είχαν Ιησουίτες της Ρωσικής Επαρχίας με τον πάπα Φραγκίσκο κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Καζακστάν, όπου είναι εμφανής η αγωνία της κοινότητας των Ιησουιτών για τις εξελίξεις στην περιοχή, αλλά και το έργο που προσφέρουν σε πνευματικό και υλικό επίπεδο.
Περιεχόμενα 1137
ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η χριστιανική ταυτότητα σε μια παγκοσμιοποιημένη και πλουραλιστική κοινωνία
– Η χριστιανική ταυτότητα σε μια παγκοσμιοποιημένη και πλουραλιστική κοινωνία
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
– Η συνοδικότητα – μετά τη φάση της διαβούλευσης
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
– Ο εχθρός της ανθρώπινης φύσης
ΚΟΙΝΩΝΙΑ
– Κοντά στους πρόσφυγες: Μια μαρτυρία
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
– Βιβλιοπαρουσίαση: Η περί Αγίας Τριάδος διδασκαλία κατά την Ανατολική Παράδοση και τον Νικαίας Βησσαρίωνα